24 ΕΠΙΚΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ

1. Ladera Resort, St. Lucia

Possibly the singular spot for your perfect Caribbean excursion, the Ladera Resort represents the intersection between design, luxury, and the ideal location. Amenities include a full spa, a host of excursion experiences, and the ability to swing straight from a bench into the pool. Equally sick: Jade Mountain Resort.

2. Manta Resort, Tanzania

Ever wanted to be able to go down the stairs of your resort room, hoist the blinds, and be stared down by schools of fish? Can you get over the fact that in doing so, you’ll be painfully aware that your accommodations are anchored offshore? If you answered yes to both of those questions (as I have), then the photos of the Manta Resort have probably inspired you to add Tanzania’s Pemba Island to the bucket list.

Photographer: Jesper Anhede

3. Äscher Cliff, Switzerland

More of an inn and restaurant than a luxury resort, this getaway built right into an Ebenalp cliff is the best spot to take a breather on your trek up the northern Alps. The views here will keep you charged as you continue your trip through the Swiss mountains.

4. Giraffe Manor, Kenya

These images are not photoshopped. At Giraffe Manor, located in a suburb of Nairobi, giraffes belonging to the resident breeding and conservation program will join you for breakfast.

SEE MORE LIKE THIS:40 incredible eco-hotels to visit before you die

5. Hotel Kakslauttanen, Finland

If you’ve never heard of this place, you’ve probably spent an enviably small amount of time on the internet. With its infamous glass igloos and log cabins, the Hotel Kakslauttanen offers an exclusive inside-while-outside winter experience. You know, so you can be immersed in the beauty of frozen forests and incredible winter auroras while simultaneously safe and comfortable inside your own private bubble of warmth.

6. Ubud Hanging Gardens, Bali

One part boutique hotel, one part epic infinity pool over the Ayung gorge, one part Payangan jungle, and one part architectural masterpiece combine to make one smooth cocktail of a resort. While the Ubud is known for its terraced tree villas, it’s really all about the award-winning pool. (Literally, this pool has won awards.)

7. Icehotel, Jukkasjärvi, Sweden

At the absolute top of my bucket list, the Icehotel is like living in an art installation. A very cold art installation. Though the ice accommodations are available for only one season a year (for what I hope are obvious reasons), the hotel also offers “warm accommodations” and a host of summer activities, including “art experiences with ice, and adventures in the surrounding wilderness under the midnight sun.”

8. Cocoa Island Resort, Maldives

Just a 40-minute speedboat ride from the archipelago’s main airport, Cocoa Island floats as a cluster of 33 over-water suites (straight out from those sweeping white sand beaches you’ve seen in every tropical island fantasy you’ve ever had). With two private diving reefs to explore, who’s got time for spa treatments?

9. Loisaba Star Beds, Kenya

Two sets of outdoor “star beds” can be found in the Kenyan wilderness — the “Kikobo” beds overlook the waterhole from which they take their name, and the “Koija” beds sit on stilts over the Ewaso N’giro river. Each “star bed” is partially sheltered and contains a “Mukokoteni” (a specialty handcrafted bed on wheels, for moving into and out of the shelter). Kenya is known for its wildlife, so you’re bound to see some amazing creatures in this outdoor getaway.

10. Burj Al Arab, Dubai

One of the tallest hotels in the world, the Burj Al Arab sits on a private, manmade island 1,000 feet offshore and is connected to the mainland by a private bridge. Inside the tower (designed to look like the sail of a ship) are 202 double-story rooms, the largest of which covers 8,400 square feet and is the 12th most expensive hotel suite in the world.

11. Treehotel, Sweden

The multi-styled Swedish Treehotel comprises such rooms as: the Cabin, the Mirrorcube, the Bird’s Nest, the Blue Cone, the UFO, the Tree Sauna, and the Dragonfly. Though perhaps a little literal in the naming of the rooms, the architecture and execution at the Treehotel are pretty next-level and make for a unique experience in the Swedish forest.

12. Hotel Marques de Riscal, Spain

Designed by renowned architect Frank Gehry, this luxury hotel is situated in the heart of Spanish wine country in the medieval town of Elciego. The property is famed for its Basque-Riojan cuisine and also has a rooftop library lounge with views of the Spanish countryside.

13. Dedon Island Resort, Philippines

According to the resort’s website, the property’s creators conceptualized Dedon Island as a “kind of laboratory” for realizing experiments in outdoor design, organic farming, and sustainability.

14. Phinda Homestead, South Africa

Small-scale and utterly luxurious, the Phinda Homestead is a family-size lodge situated on a private game reserve
within the KwaZulu-Natal region of South Africa. No one around but you, the lodge staff, and the wildlife.

15. Emirates Palace, Abu Dhabi

Managed by the Kempinski Group of hotels and resorts, this seven-star property is the second most expensive hotel ever built. Might as well play the part and arrive via the private marina or helipad.

SEE MORE LIKE THIS:The 15 most expensive hotels in the world

16. Conrad Maldives Hotel

With its glass-bottomed bungalows and underwater rooms, the Conrad Maldives Hotel has serious appel. To reach it, you have to take a 30-minute private seaplane, but on arrival you can enjoy any of their 101 carefully curated cheeses and 20,000 wines, while being surrounded by whale sharks, manta rays, dolphins, turtles, and “an excellent coral reef.”

17. Alpina Gstaad, Switzerland

The Swiss ski village of Gstaad is one of the top resort areas in the Alps, and the Alpina is pretty much the top-of-the-line accommodations for those who have the scratch. The views from your room’s balcony couldn’t get much better.

18. Hotel de Glace, Quebec, Canada

The first (and only) true ice hotel in North America, Hotel de Glace opened in 2001 and has been rebuilt every December since. With a three-month lifespan, the features of this hotel are different each year, but it’s famous for its recurring chapel, bar, and grand ice slide.

19. Gamirasu Cave Hotel, Turkey

This recently renovated hotel, used since the Byzantine era as a monastic retreat, had been a getaway just outside of Ürgüp, in the Cappadocia region, for centuries before it was converted into a hotel for the public, which pretty much guarantees its awesomeness.

20. Katikies Hotel, Greece

On Santorini (with its signature white-and-blue color scheme), the Katikies Hotel lends further credence to the idea that not only is putting a pool on an island surrounded by water not redundant, but you can do so just about anywhere in Greece and still achieve a killer view.

21. Rayavadee Resort, Thailand

The mac-daddy of Thailand resorts, this place looks like the deserted jungle island you’ve always dreamed of waking up on after a bumpy flight to somewhere boring. To top it all off, after your day of lounging in the luxury hydro-pool your pavilion is outfitted with, you can catch the sunset from this sandy beachside cave restaurant.

22. Hotel Au Vieux Panier, France

Situated in the heart of Marseille, each room at the Au Vieux Panier has been individually decorated by an artist or graphic designer of worldwide acclaim (and the rooms change every year). Not only is there a rooftop terrace where you can look out over the city center, but also a hotel library, perfect for a relaxing night in.

23. Ngorongoro Crater Lodge, Tanzania

The absolutely quintessential African safari resort, the Ngorongoro Crater Lodge acts as steward of the Ngorongoro Conservation Area, a wildlife reserve home to scores of rare and endangered species. It ranks #1 on TripAdvisor as “best stay in Tanzania.”

24. Panchoran Retreat, Bali

Carved out of the Balinese jungle by Irish designer Linda Garland in an ongoing project since the ‘70s, the Panchoran Retreat is a blend of art project, resort, and ecogarden. The retreat has been home to festivals, workshops, and generations of environmentalists conducting research year round.

Κατακτητές των θαλασσών οι Έλληνες εφοπλιστές

Οχι μόνο ενίσχυσαν την παρουσία τους στην παγκόσμια ναυτιλία, εμπλουτίζοντας τον στόλο τους με νεότερα και μεγαλύτερα πλοία, αλλά ταυτόχρονα διεύρυναν και άλλο την απόσταση που τους χωρίζει από τους βασικούς ανταγωνιστές τους. Οι Έλληνες εφοπλιστές, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Petrofin Research πέτυχαν τη χρονιά που φεύγει να αυξήσουν το μερίδιο τους στον παγκόσμιο στόλο στο 16,36% από 16,05% τον προηγούμενο χρόνο, τη στιγμή που το αντίστοιχο μερίδιο των συνάδελφων τους από την Ιαπωνία, την Κίνα και τη Γερμανία συνέχισε να υποχωρεί (βλ. Πίνακα). Πλέον, ο στόλος που ελέγχουν αποτελείται από 5.230 πλοία από 4.909 πλοία πέρυσι, συνολικής χωρητικότητας 361,9 εκατ. DWT και μέσο όρο ηλικίας τα 12,18 έτη.  Η ανάπτυξη που γνωρίζει η ελληνική ναυτιλία γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακή με δεδομένες τις ασφυκτικές συνθήκες που επικρατούν στην αγορά τα τελευταία χρόνια: οι τιμές των ναυλών παραμένουν σε πολυ χαμηλά επίπεδα στις περισσότερες κατηγορίες και η τραπεζική χρηματοδότηση δίδεται με το σταγονόμετρο. Σύμφωνα με τους αναλυτές της Petrofin η έντονη κινητικότητα που δείχνουν οι Έλληνες εφοπλιστές οφείλεται μεταξύ άλλων στο γεγονός πως αρκετοί από αυτούς άρχισαν πλέον να παραλαμβάνουν τα πλοία που παρήγγειλαν τα προηγούμενα χρόνια, καθώς εξαντλήθηκε η χρονική παράταση ζήτησαν από τα ναυπηγεία για την παραλαβή τους. Μια άλλη εξήγηση που δίδουν είναι η στρατηγική απόφαση των πλοιοκτητών να προχωρήσουν στην ανανέωση του στόλου τους με πιο σύγχρονα και πιο οικολογικά πλοία παρά την αρνητική συγκυρία, προκειμένου να είναι σε θέση να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν το επόμενο διάστημα καθώς θεωρούν πως τα χειρότερα πέρασαν. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν τα ταμειακά διαθέσιμα τους, στην περίπτωση που δεν μπορούν να αντλήσουν κεφάλαια από τις τράπεζες, οι οποίες όπως παρητηρεί η Petrofin γίνονται όλο και πιο φειδωλές στην χρηματοδότηση της ναυτιλίας. Αυτό ισχύει κυρίως για τους ισχυρούς εφοπλιστές που έχουν επαρκή ρευστότητα για να αντέξουν τους «κραδασμούς». Από το «success story» εξαιρούνται κατά κύριο λόγο οι πλοιοκτήτες που έχουν μικρούς στόλους, οι οποίοι όχι μόνο δεν μπορούν να αντλήσουν νέα κεφαλαία για να επενδύσουν στον εκσυχρονισμό και ανάπτυξη των πλοίων τους αλλά αντιμετωπίσουν προβλήματα στην αναδιάρθρωση των δανείων τους. Εκτός από τις τράπεζες, απρόθυμα να στηρίξουν στην παρούσα φάση τις μικρότερες ναυτιλιακές είναι και τα διάφορα funds, τα οποία φαίνεται να τηρούν στάση αναμονής έως ότου ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με την πορεία ανάκαμψης του παγκόσμιου εμπορίου. Προοπτικές Οι αναλυτές της Petrofin υπογραμμίζουν πάντως πως δεν θα αποτελούσε έκπληξη εάν η επενδυτική «φρενίτιδα» των Ελλήνων εφοπλιστων υποχωρούσε τη νέα χρονιά. Και αυτό γιατί θεωρούν ότι πρέπει να αφομοιώσουν το μπαράζ επενδύσεων που έκαναν μέχρι τώρα και να συνεχίσουν να επεκτείνονται με επιλεκτικές και ποιοτικές κινήσεις (σύμφωνα με την Clarkson’s το βιβλίο παραγγελιών των Ελλήνων εφοπλιστών περιλαμβάνει αυτή τη στιγμή την ανέγερση 307 νέων πλοίων). Επισημαίνουν ωστόσο πως δεν πρόκειται να εξασθενήσει το ενδιαφέρον τους για την αγορά σύγχρονων μεταχειρισμένων πλοίων, τα οποία πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας. Ανάλογη εκτιμάται ότι θα είναι η εικόνα για το σύνολο της ναυτλίας και δεν αναμένεται έκρηξη των επενδύσεων. Μετά τη δραστική μείωση που παρατηρήθηκε στην κατασκευή νέων πλοίων (έπεσε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα λόγω της επιβράδυνσης του θαλάσσιου εμπορίου) και τις μαζικές διαλύσεις τη φετινή χρονιά, το 2017 θα κινηθεί στα ίδια επίπεδα παρά ελαφρά πρόοδο που κατεγράφη στους περισσότερους τομείς. Οι περισσότερες προβλέψεις δε συγκλίνουν στο ότι η ανάκαμψη της ποντοπόρου ναυτιλίας θα αρχίσει να γίνεται αισθητή από το 2018 και έπειτα. Υπενθυμίζεται πως το 2016 αποτέλεσε τη χειρότερη χρονιά, ειδικά για τις ναυτιλιακές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην κατηγορία του ξηρού φορτίου, με τις τιμές των ναύλων να πιάνουν κυριολεκτικά «πάτο» και τα έσοδα να μη φθάνουν για να καλύψουν τα έξοδα λειτουργίας. Πολλές αναγκάστηκαν να προβούν στην πώληση πολύτιμων περιουσιακών τους στοιχείων και να ενταχθούν σε μεγαλύτερα και εύρωστα σχήματα για να αποφύγουν τα χειρότερα, ενώ δεν έλειψαν και τα «ηχηρά» κανόνια, με πιο χαρακτηριστικό αυτό της κορεατικής Hanjin Shipping, της 7ης μεγαλύτερης ναυτιλιακής εταιρείας στον κόσμο!

.Του Γιώργου Μανέττα 

..

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΠΑΓΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 

 Η “Αρπαγή της Ευρώπης”, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ίσως πίσω από την πυκνότητα του μύθου, να αναδύεται ο σημαίνων ρόλος αυτού του νησιού, στην εξέλιξη του αρχαιοελληνικού και αργότερα Δυτικού Πολιτισμού. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, πως απ’ όλα τα νησιά του Αιγαίου, κατονομάστηκε ως στάση για την αναζήτηση της Ευρώπης!.   Η συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων ιστορικών συμφωνεί, πως η Ελληνική Μυθολογία, δεν είναι παρά μια πρώιμη αφήγηση, επιστημονικών δεδομένων. Μέσα από τη γοητευτική πλέξη του Μύθου, οι αρχαίοι, αφηγήθηκαν γεωλογικές αναταράξεις, πολιτισμικές ανταλλαγές και εν τέλει μια προ-ιστορία που μέσα από το μυθοπλαστικό της ένδυμα, πρόβαλλε η Ιστορία. Η μικρή Καλλίστη- Θήρα- Σαντορίνη, φαίνεται πως διαδραμάτισαν ένα πολύ σπουδαίο ρόλο. Ίσως λόγω γεωγραφικής θέσης ή ακόμα λόγω του δέους που προκαλούσε ένα νησί που έζησε μια πρωτόγνωρη για τα ανθρώπινα δεδομένα, φυσική καταστροφή.

  ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΥ 

Χάρτης της Θήρας που παραθέτει ο Χίλλερ Φον Γκέρτρινγκεν

    « Η Θήρα, είναι μεν μικρά εν συγκρίσει προς τα νήσους Νάξον και Πάρον και αφανής σχεδόν επί των γεωγραφικών χαρτών, πολλάκις όμως εν τούτοις κατά τον αιώνα τούτον εγένετο, περί αυτής λόγος ώστε να εξεγερθή των ενδιαφέρον των σοφών και άλλων έτι κύκλων».  («Θήρα. Ανακοίνωσις γενομένη την 30 Σεπτεμβρίου 1897 εν τη εν Δρέσδη 44 Συνελεύσει Γερμανών φιλολόγων και παιδαγωγών» Hiller VonGaertringen, Μετάφραση Ιερώνυμος Δελένδας , Θήρα 1898 «Τω Δήμω Καλλίστης Χαριστήριον»).

Η ΑΡΧΑΙΑ ΘΗΡΑ

Η Βασιλική στοά της Αρχαίας Θήρας

Παρά την περίβλεπτη θέση της, η Αρχαία Θήρα, ζει στη «σκιά» της Ανασκαφής του Ακρωτηρίου, καθώς ο θρύλος της Ατλαντίδας, μαζί με το προσωνύμιο «Πομπηία του Αιγαίου», στρέφουν τα βλέμματα των αρχαιόφιλων στο Νότο του νησιού. Η Αρχαία Θήρα, όμως αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας και –μεταξύ άλλων- διαθέτει κι ένα από τα ελάχιστα αρχαία θέατρα που το κοίλον είναι στραμμένο στη θάλασσα και οι θεατές μαζί με τους ηθοποιούς ατενίζουν τη θάλασσα και το μακρινό ορίζοντα.

Η ιστορία της πόλης, συνδυάζει τη γοητεία του μύθου, τα απτά ιστορικά δεδομένα  και πολλά εντυπωσιακά απομεινάρια μιας κάποτε ανθηρής πόλης. Αυτή η πόλη όμως, δεν ήταν ένα απλό αστικό κέντρο, ούτε μια αποικία που φιλόπονα προσπάθησε να επιζήσει στην άνυδρη θηραϊκή γη, μεταλαμπαδεύοντας στο Αιγαίο την κουλτούρα των Λακεδαιμόνων οικιστών της. Η ιστορία της, χάνεται στην αχλή του θρύλου και ο «πατέρας της Ιστορίας», Ηρόδοτος, δίνει μια συνοπτική, αλλά πάντως γλαφυρή περιγραφή της γένεσης της.

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

«Η Αρπαγή της Ευρώπης», Τιτσιάνο, Isabella Stewart Gardner Museum, Boston

  Πέρα στα πλούσια λιβάδια της Φοινίκης, βασίλευε ο Αγήνορας γιός του Ποσειδώνα και της Λιβύης, δίδυμος αδελφός του Βήλου. Σύζυγος του ήταν η Τηλέφασσα (αυτή που λάμπει ή φαίνεται από μακριά), ή Τηλεφάεσσα  ή Αγριόπη, με την οποία είχε αποκτήσει έξι παιδιά: τον Κάδμο, τον Φοίνικα, τον Κίλικα, τον Θάσο, τον Φινέα και την Ευρώπη. Ο Κέρενυι στο μνημειώδες έργο του «Η μυθολογία τρων Ελλήνων», (εκδόσεις Εστία, Αθήνα 1974 σελίδα 187), λέει πως η Ευρώπη είχε ένα ακόμα αδελφό των Άυμνο ή Ατύμνιο που ήταν ο Ηνίοχος του άρματος του Ηλίου. Τούτη η μοναχοκόρη με το πλατύ πρόσωπο (ένα από το προσωνύμιά της ήταν Ελλωτίς, που σημαίνει ακριβώς αυτό), ήταν καθώς φαίνεται η αγαπημένη του, αλλά κι αυτή που τον πότισε πίκρα και απελπισία. Αιτία ήταν ο νεφεληγερέτης, τερπικέραυνος Ζευς, πατέρας των θεών και μέγας …ερωτύλος.

  Η πανέμορφη και ανέμελη Ευρώπη (άσε που ένα παλιοκόριτσο, η Εκάτη της είχε δώσει την κρέμα ομορφιάς της μητέρας της κι έτσι ήταν ακαταμάχητη) «συγκίνησε» τον Υπέρτατο Δία, που σκαρφίστηκε ένα κόλπο για να κατακτήσει την καλλίπυγο κόρη: Μεταμφιέστηκε σε ταύρο κι άρχισε να βόσκει δήθεν αμέριμνα, αλλά στην ουσία καραδοκώντας. Η Ευρώπη θαμπώθηκε από το εύρωστο και ήμερο ζώο και το πλησίασε (Επισημαίνεται πως σύμφωνα με τον Κέρενυι- «Η μυθολογία των Ελλήνων», εκδόσεις Εστία, Αθήνα 1974 σελίδα 110- η αναπνοή του ταύρου μύριζε κρόκο, το εμβληματικό δηλαδή φυτό της Σαντορίνης) .

  Κάποια στιγμή, η μικρή και αθώα παιδίσκη έκανε το μοιραίο λάθος. Ανέβηκε στη ράχη του ταύρου και τότε ο κερατάς (άντε κερασφόρος) άρχισε να καλπάζει προς τη Δύση. Μακριά πια από τη Φοινίκη, σταμάτησε στο Δικταίον Άντρο της Κρήτης κι εκεί «ενώθηκε» μαζί της αποκτώντας τρεις γιούς: Το Μίνωα, το Ραδάμανθυ και το Σαρπηδόνα. Εκεί –κατά πως θα έλεγε ο Τσιφόρος- ο άκαρδος ούτος κερατάς (ήγουν κερασφόρος) την παράτησε στα κρύα του λουτρού.  Αλλά επειδή δεν ήταν τόσο αχάριστος της άφησε και τα κατιτίς της. Τον Τάλω, ένα χάλκινο γίγαντα για να την προστατεύει, ένα κυνηγόσκυλο που δεν έχανε ποτέ το θήραμά του και ένα δόρυ που δεν αστοχούσε ποτέ.  Λίγο αργότερα  βρέθηκε ο συμπονετικός βασιλιάς Αστερίων και την παντρεύτηκε, υιοθετώντας παράλληλα τα τρία θεϊκά τέκνα, ένα εκ των οποίων (ο Μίνως) τον διαδέχτηκε στο θρόνο της Κρήτης.

CHERCHEZ LA FEMME

Ερυθρόμορφο αγγείο, με την αρπαγή της Ευρώπης

Πίσω στη γη της Φοινίκης τώρα, ο Αγήνορας, κλαίει με μαύρο δάκρυ και προστάζει τη σύζυγο και τους γιούς του να ξαμοληθούν προς ανεύρεση της μοναχοκόρης. Η Τηλέφασσα αφού μουρμούρισε λιγάκι («το’ξερα εγώ ότι με το μυαλό που έχει μοναχοκόρη μου, κανά βόδι θα παντρευόταν) πήρε τον Κάδμο και τράβηξαν κατά τη Δύση. Εκεί, κατάκοποι καθώς ήταν, έκαναν μια στάση σε ένα όμορφο νησί που ονόμασαν Καλλίστη. Επειδή όμως ο Κάδμος ήτο Βασιλόπαις και την ήξερε τη δουλειά, σκέφτηκε ότι τέτοιο κελεπούρι, δεν έπρεπε να πάει χαμένο. Έτσι άφησε πίσω ένα αξιωματούχο της συνοδείας του, το Μεμβλίαρο μαζί με μερικούς παρατρεχάμενους για να εποικίσουν το νησί, έχοντας ασφαλώς κατά νου, πως όταν θα έκανε δικό του μαγαζί (βασίλειο δηλαδή) η Καλλίστη θα ήταν ένα ωραιότατο παραθεριστικό θέρετρο, για να κάνει τα μπάνια του.

  Ο ίδιος συνέχισε το ταξίδι και κάποια στιγμή έφτασε στη γη των Ηδωνών, τη Θράκη. Εκεί η Τηλέφασσα, το πήρε απόφαση. «I’m sorry my son, αλλά ξεγοφιάστηκα από το περπάτημα και λέω να κόψω ρόδα μυρωμένα»  είπε στον Κάδμο και αποδήμησε σε κήπους χλοερούς. Ο Κάδμος ως καλός γιος την έκλαψε, αλλά σκέφτηκε πως του είχε ανατεθεί μια σοβαρή αποστολή και επειδή ήτο νέος και ωραίος, τον ερωτεύτηκε μια στρουμπουλή θρακιώτισα (από τη Σαμοθράκη), ονόματι Αρμονία την οποία και ενυμφεύθη. 

Ο ΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΕΛΑΔΑ

Ο Κάδμος φονεύει τον όφι ( Cadmus and Serpent, Bauer)http://www.uvm.edu

Κατηφόρισε λοιπόν ο Φοίνιξ βασιλόπαις προς το μαντείο των Δελφών και ζήτησε από την Πυθία ένα χρησμό για το που θα βρει την Ευρώπη. «Που πα ρε καρα… Κάδμο», πήγε να του πει η Πυθία αλλά συγκρατήθηκε. Μάσησε τα δαφνόφυλλά της και έβγαλε ένα βαθυστόχαστο χρησμό: «Αντί να ψάχνεις να βρεις ταύρο, δεν κοιτάς καλύτερα για καμιά γελάδα; Άμα τη βρεις ακολούθησέ την και όπου σωριαστεί κάτω, κάνε δικό σου μαγαζί (δηλαδή βασίλειο), διότι το μαγαζί (το βασίλειο) του μπαμπά και μικρό είναι και πέντε μαντράχαλοι είσαστε για να το μοιραστείτε». Ο Κάδμος την άκουσε (1) κι έτσι  αφού αγόρασε από το βασιλιά(;) Πελάγονα μια αγελάδα με ζωγραφισμένη τη σελήνη στα πλευρά της άρχισε να την ακολουθεί. Κάποια στιγμή το ζωντανό σωριάστηκε εξαντλημένο κι έτσι το βασιλόπουλο της Φοινίκης, ίδρυσε εκεί το δικό του οίκο (είδη κιγκαλερίας, εδώδιμα και αποικιακά, εχτελούντε μεταφορέ). Είχε  κι ένα επεισόδιο με ένα τεράστιο φίδι, το Δράκοντα, αλλά επειδή ήταν ψωμωμένο παλληκάρι το έστειλε στα θυμαράκια.

Στη Θήβα, ο Κάδμος, έφτιαξε βασίλειο σπουδαίο και τρανό, και με την Αρμονία απέκτησαν 4 κακότυχες κόρες (Αγαύη -αυτή η κακούργα μαζί με τις άλλες μαινάδες έφαγε το γιό της τον Πενθέα-, Σεμέλη, Αυτονόη, Ινώ) και ένα γιο, τον Πολύδωρο. Κάποια στιγμή ο Κάδμος και η Αρμονία, αποφάσισαν να συνταξιοδοτηθούν κι εξαφανίστηκαν από τη Θήβα, αφήνοντας το βασίλειο στον Πολύδωρο. Αυτός απέκτησε ένα γιο, το Λάβδακο που με τη σειρά του διαιώνισε τη γενιά με το Λάιο. Γιος του Λάιου, ήταν ο Οιδίπους που λόγω μυστήριου χρησμού ότι ο νήπιος θα σκότωνε τον πατέρα του και θα παντρευόταν τη μάνα του, ο πατέρας του έδωσε εντολή να τον φονεύσουν, αλλά ένας πονόψυχος τσομπάνος του έσωσε τη ζωή.  Ο Οιδίπους ( οφείλει το όνομά του στα πρηξίματα που είχε στα πόδια του) επέστρεψε και μη ξέροντας την πραγματική καταγωγή του, σκότωσε τον πατέρα του Λάιο και παντρεύτηκε τη μητέρα του Ιοκάστη, εκπληρώνοντας έτσι το χρησμό της Πυθίας. (Η συγκεκριμένη ιστορία αποτελεί μια από τις δυνατότερες της παγκόσμιας δραματουργίας, αλλά δυστυχώς απασχόλησε και τον Φρόϊντ, που είχε βαλθεί να πείσει τους πάντες πως κάθε αρσενικό, δεν είναι παρά ένας Οιδίπους που περνάει τη ζωή του ποθώντας ερωτικά τη μητέρα του και μισώντας τον πατέρα του). 

Ο ΝΕΑΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΨ ΘΗΡΑΣ

Ευρώπη: Ρωμαϊκό ψηφιδωτο μωσαικό

Καρποί αυτού του αιμομικτικού γάμου, ήταν οι Ετεοκλής και Πολυνείκης οι οποίοι τσακώθηκαν άγρια για την κληρονομιά (το βασίλειο δηλαδή), κι έτσι ο Πολυνείκης έφυγε κακήν κακώς από τη Θήβα και πήγε στο Άργος. Εκεί, βασίλεψε και παντρεύτηκε την Αργεία με την οποία απέκτησε τον Θέρσανδρο. Η γενιά συνεχίστηκε με τον Τισσαμενό, γιός του οποίου ήταν ο Αυτεσίων , ο οποίος απέκτησε δύο τέκνα, την Αργεία (νούμερο 2)  η οποία ενυμφεύθη τον βασιλιά της Σπάρτης Αριστόδημο και τον Θήρα.

Η Αργεία φεύγοντας για τη Σπάρτη πήρε μαζί και τον αδελφό της που όταν ο Αριστόδημος σκοτώθηκε πολεμώντας στο Ναύπλιο έγινε  επίτροπος των δύο ανήλικων διαδόχων του Θρόνου Πρόκλη και Ευρυσθένη.  Αλλά μάλλον  αισθανόταν άβολα στη Σπάρτη κι έτσι  αποφάσισε να φύγει. Πιθανόν να είχε ακούσει ότι κάποιος προ-προ- προπάππος του, – ο Κάδμος δηλαδή- είχε περάσει από τη Σαντορίνη, όπου άφησε τοποτηρητή το Μεμβλίαρο. Άρα σκέφτηκε πως ίσως είχε δικαιώματα στο νησί κι έτσι κατευθύνθηκε προς τα εκεί.

ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΝΥΕΣ

Η ιστορία του Θήρα όμως, έχει κι ένα ακόμα επεισόδιο το οποίο θα δούμε κάπως πιο αναλυτικά στο δεύτερο κύκλο που αφορά τους Αργοναύτες και τη Σαντορίνη. Πρόκειται για ένα λαό –τους Μινύες- που προέκυψε από την ένωση των Αργοναυτών με τις γυναίκες της Λήμνου. Ήρθαν όμως οι Πελασγοί και τους έδιωξαν και τότε αυτοί πήραν τον ομματιών τους και έφτασαν μέχρι τον Ταΰγετο, όπου κι εγκαταστάθηκαν. Στην αρχή τα πήγαν καλά με τους Σπαρτιάτες, αλλά στη συνέχεια επειδή ήταν ολίγον νταήδες έγιναν πολλοί καβγάδες, με σκοπό την κυριαρχία στην πόλη.

Οι σπαρτιάτες πολεμιστές :Jacques Louis David

Τότε οι Σπαρτιάτες, τους έπιασαν και τους φυλάκισαν με σκοπό να τους εξοντώσουν, αλλά οι γυναίκες τους –σπαρτιατοπούλες όλες- μπήκαν στη φυλακή με σκοπό να τους δουν για τελευταία φορά. Αντί όμως για αποχαιρετισμούς τους δάνεισαν τα φουστάνια τους κι έτσι οι Μινύες μεταμφιεσμένοι σε κοριτσάκια  δραπέτευσαν, κατέφυγαν στον Ταΰγετο και άρχισαν ξανά τις φασαρίες. Τότε παρενέβη ο Θήρας, ο οποίος σκέφτηκε: «έτσι κι αλλιώς βασιλιάς εδώ δε γίνομαι, αφού δεν είμαι εξ αίματος συγγενής με τη βασιλική οικογένεια της Σπάρτης. Δεν ψάχνομαι να στήσω δικό μου τσαρδί;». Πήρε λοιπόν όσους ήθελαν να τον ακολουθήσουν (Θηβαίους και Σπαρτιάτες), καθώς και τους Μινύες και άνοιξε ρότα για τη Σαντορίνη (Καλλίστη τότε) όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό  και έδωσε στο νησί το όνομά του.

Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΓΚΕΡΤΡΙΝΓΚΕΝ

Βαρώνος Χίλλερ Φον Γκέρτρινγκεν, ο ανασκαφέας της Αρχαίας Θήρας

Το περίεργο είναι, πως ο Χίλλερ φον Γκέτρινγκεν, ο άνθρωπος που συνέδεσε όσο κανένας το όνομά του με την Αρχαία Θήρα αμφισβητεί τον πρώιμο εποικισμό της Θήρας από τους σπαρτιάτες ο οποίος τοποθετείται γύρω στον 12ο π.χ αιώνα. Γράφει λοιπόν στην περίφημη διάλεξη του (Δρέσδη 1897): «Επιθυμώ μόνον επί του προκειμένου, όσον αφορά την του Ηροδότου παράδοσιν ότι η Θήρα ιδρύθη δια πολιτικής ενεργείας του Θήρα ενός εκ των πλαγίων συγγενών του Βασιλικού Οίκου της Σπάρτης, να χαρακτηρίσω ταύτην ως διαρρήδην μεταγενέστερον Σπαρτιατικόν επινόημα, όπερ δεν δύναται  να ή (είναι) παλαιότερον της εποχής της κατά του Πολυκράτους κατά το 524 Εκστρατείας, ότε άρχισεν η Σπάρτη μετά την εξασφάλισην των εγχωρίων κτήσεων να έχει πόθους επεκτάσεως του Κράτους της πέραν της θαλάσσης. Τότε πρώτον ήρξατο και η προσέγγισις του θηραϊκού αλφαβήτου προς το Λακωνικόν». 

Γεγονός είναι πάντως, πως τα ευρήματα στην Αρχαία Θήρα, είναι δωρικά, όπως και το αλφάβητο με το οποίο είναι γραμμένα τα πρώτα «γκράφιτι» της αρχαίας Ελλάδας, -έτσι τα έχει αποκαλέσει ο φιλόσοφος κ. Α. Περρής που έχει μελετήσει δια μακρόν τις επιγραφές σε τοίχους, βράχους και μνημεία της περιοχής. (Σημειώνεται ακόμα πως αυτές οι επιγραφές είναι θρησκευτικού, πολιτικού αλλά και ερωτικού περιεχομένου).

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

  Οι περισσότεροι θεωρούν πως η Μυθολογία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια καταγραφής της ιστορίας μέσα από αφηγήσεις που πίσω τους κρύβονται πραγματικά δεδομένα. Η «Αρπαγή λοιπόν της Ευρώπης, ίσως δηλώνει τις ανταλλαγές μεταξύ Ελλάδας και Φοινίκης και  ίσως σηματοδοτεί την απαρχή της υιοθέτησης του Φοινικικού Αλφαβήτου από τους έλληνες. Η Καλλίστη, Στρογγύλη, Θήρα ή Σαντορίνη λοιπόν ήταν ένα από τα πρώτα σημεία στον Ελλαδικό χώρο (μαζί ίσως με τη Μήλο) που δέχτηκαν αυτήν την καταλυτική για την ιστορία του πνεύματος επίδραση.

  Ο γοητευτικός πρώτος κύκλος «της Θήρας» που άνοιξε με τον Κάδμο και κλείνει με ένα μακρινό απόγονό του, ίσως υποδηλώνει μια ιστορική αφήγηση που επιχειρεί να ανάγει την  καταγωγή- και φυσικά τα κληρονομικά δικαιώματα- των οικιστών σε ένα απώτερο παρελθόν, επιχείρημα το οποίο δεν θα επιδεχόταν αμφισβήτησης και το χρησιμοποιούσαν ευρύτατα στον αρχαίο κόσμο.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

→ Hiller Von Gaertringen «Θήρα. Ανακοίνωσις γενομένη την 30 Σεπτεμβρίου 1897 εν τη εν Δρέσδη 44 Συνελεύσει Γερμανών φιλολόγων και παιδαγωγών», Μετάφραση Ιερώνυμος Δελένδας , Θήρα 1898.

→ Καρλ Κέρενυι «Η μυθολογία τρων Ελλήνων», μετάφραση Δημήτρη Σταθόπουλου, εκδόσεις Εστία, Αθήνα 1974

→ Ευάγγελου Ρούσσου «Η Θήρα στις ρίζες του Εθνικού Μύθου»- Συλλογικός Τόμος Μιχαήλ Δανέζη, επιμέλεια Εμμανουήλ Λιγνού- Αθήνα 1971.

→ Ηροδότου Ιστορίες Βιβλίο Δ Μελπομένη

→ Απολλόδωρος (ψευδο-), Βιβλιοθήκη Γ

→ Δωρικές αποικίες. Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού

(1)   Ψευδο- Απολλόδωρος.  Κάδμος δὲ ἀποθανοῦσαν θάψας Τηλέφασσαν, ὑπὸ Θρακῶν ξενισθείς, ἦλθεν εἰς Δελφοὺς περὶ τῆς Εὐρώπης πυνθανόμενος. ὁ δὲ θεὸς εἶπε περὶ μὲν Εὐρώπης μὴ πολυπραγμονεῖν, χρῆσθαι δὲ καθοδηγῷ βοΐ, καὶ πόλιν κτίζειν ἔνθα ἂν αὕτη πέσῃ καμοῦσα. τοιοῦτον λαβὼν χρησμὸν διὰ Φωκέων ἐπορεύετο, εἶτα βοῒ συντυχὼν ἐν τοῖς Πελάγοντος βουκολίοις ταύτῃ κατόπισθεν εἵπετο. ἡ δὲ διεξιοῦσα Βοιωτίαν ἐκλίθη, πόλις ἔνθα νῦν εἰσι Θῆβαι. βουλόμενος δὲ Ἀθηνᾷ καταθῦσαι τὴν βοῦν, πέμπει τινὰς τῶν μεθ᾽ ἑαυτοῦ ληψομένους ἀπὸ τῆς Ἀρείας κρήνης ὕδωρ· φρουρῶν δὲ τὴν κρήνην δράκων, ὃν ἐξ Ἄρεος εἶπόν τινες γεγονέναι, τοὺς πλείονας τῶν πεμφθέντων διέφθειρεν. ἀγανακτήσας δὲ Κάδμος κτείνει τὸν δράκοντα, καὶ τῆς Ἀθηνᾶς ὑποθεμένης τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ σπείρει. τούτων δὲ σπαρέντων ἀνέτειλαν ἐκ γῆς ἄνδρες ἔνοπλοι, οὓς ἐκάλεσαν Σπαρτούς. οὗτοι δὲ ἀπέκτειναν ἀλλήλους, οἱ μὲν εἰς ἔριν ἀκούσιον ἐλθόντες, οἱ δὲ ἀγνοοῦντες. Φερεκύδης δέ φησιν ὅτι Κάδμος, ἰδὼν ἐκ γῆς ἀναφυομένους ἄνδρας ἐνόπλους, ἐπ᾽ αὐτοὺς ἔβαλε λίθους, οἱ δὲ ὑπ᾽ ἀλλήλων νομίζοντες βάλλεσθαι εἰς μάχην κατέστησαν. περιεσώθησαν δὲ πέντε, Ἐχίων Οὐδαῖος Χθονίος Ὑπερήνωρ Πέλωρος.
ΓΓράφει ο Δημήτρης Πράσσος. ©www.santonews.com. 

Τί αναφέρει ο Πλάτωνας για τη «Χαμένη» Ατλαντίδα

Η αναφορά του Πλάτωνα, που είναι ο μόνος ο οποίος έγραψε για την Ατλαντίδα και μάλιστα σε δύο Διαλόγους του, στον Τίμαιο και στον Κριτία, εξακολουθεί να αποτελεί αξεδιάλυτο μυστήριο που εξάπτει το ενδιαφέρον και αφήνει τη φαντα σία να καλπάζει. Ένας πραγματικός μύθος καθώς δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί αλλιώς αφ’ ης στιγμής δεν υπάρχει καμία ένδειξη για την ύπαρξη αυτής της ηπείρου.Υπήρξε, δεν υπήρξε η Ατλαντίδα, δεν μπορεί να δοθεί σαφής απάντηση, εφόσον οι έρευνες έχουν αποβεί άκαρπες μέχρι τώρα, δεδομένου ότι οι επιστήμονες και ερευνητές την έχουν αναζητήσει εξαντλητικά από τον Ατλαντικό και τις Αζόρες ως τις Σκανδιναβικές χώρες, και από την αμερικανική ήπειρο ως τη Σαντορίνη και τ’ ανοιχτά της Κύπρου.

Τι άραγε ήταν αυτό που ώθησε τον Πλάτωνα να γράψει την «ιστορία» αυτού του μεγάλου νησιού, και σημειωτέον με εκπληκτικές λεπτομέρειες στην περιγραφή του – μολονότι όλο το πνευματικό συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μέσα στις μεγάλες φιλοσοφικές του αναζητήσεις και αρκετούς μύθους; Όπως είναι γνωστό από τη βιογραφία του αναφέρεται ότι επισκέφθηκε την Αίγυπτο. Μήπως λοιπόν εκεί διάβασε τα ιερά βιβλία των Αιγυπτίων και ήθελε ή να μας μεταφέρει από αυτά κάποιες κοσμογονικές αλήθειες με τη μορφή μύθου ή κάποια άγνωστα προϊστορικά γεγονότα; Ή μήπως τα περί Ατλαντίδας μεταφέρθηκαν όντως από τον ίδιο τον Σόλωνα όπως ο Πλάτωνας καταθέτει;

Ο μεγάλος φιλόσοφος έδωσε το έναυσμα, και από τότε γράφτηκαν τόσα πολλά. Ο πρώτος που απέρριψε τη θεωρία της Ατλαντίδας ήταν ο Αριστοτέλης, εν αντιθέ σει με τον Πρόκλο και τους άλλους νεοπλατωνιστές που ήταν υπέρμαχοι των λεγομένων του Πλάτωνα. Έχουν γραφτεί χιλιάδες τόμοι, έχουν ειπωθεί ανακρί βειες, έχουν διατυπωθεί απίστευτες απόψεις από επιστήμονες και μη, που αντί να λύνουν το μυστήριο το περιπλέκουν πιο πολύ.

Οι έρευνες εν τω μεταξύ συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό και ποιος ξέρει, μπορεί να βρεθεί κάποτε έναςΝΈΟΣ Σλήμαν να αποδείξει, όπως με την Τροία του Ομή ρου, ότι η Ατλαντίδα υπήρξε και δεν είναι μια φιλοσοφική επινόηση του Πλάτω να.

Φανταστική απεικόνιση της Ατλαντίδας

Εμείς στην αναδίφηση αυτή θα κάνουμε το χρέος μας, και θα ακολουθήσουμε πιστά τα κείμενα του Πλάτωνα ξεκινώντας από τον Τίμαιο (ή περί φύσεως, φυσικός):

Ο διάλογος σχετικά με το θέμα, που κατ’ ανάγκη παρατίθεται εν συνόψει, διαμείβεται μεταξύ του Σωκράτη, του Λοκρού φιλοσόφου και αστρονόμου Τίμαιου, του Κριτία και του Ερμοκράτη, με θέμα την ιδανική πολιτεία και τη δημιουργία του Σύμπαντος.

Όταν έρχεται η σειρά του Κριτία να μιλήσει, απευθυνόμενος στον Σωκράτη τον προτρέπει να ακούσει μία παράξενη παράδοση που θα διηγηθεί, που είναι όμως εντελώς αληθινή, όπως την αφηγήθηκε κάποτε ο πλέον σοφός από τους επτά, ο Σόλων, που ήταν φίλος και συγγενής της οικογένειάς του, και ο Κριτίας την άκουσε από τον παππού του, όταν αυτός ήταν 90 χρόνων και ο Κριτίας 10.

Την ιστορία αυτή την είπαν, λέει, στον Σόλωνα, όταν ζήτησε πληροφορίες για την παλαιά ιστορία, οι Αιγύπτιοι ιερείς της Σάιδας, από όπου καταγόταν ο Άμασις και όπου λάτρευαν τη θεά Νηίθ, ελληνικά Αθηνά. Στην πόλη αυτήν αγα πούσαν τους Αθηναίους και τους θεωρούσαν και συγγενείς τους.

Ένας γέρων ιερέας είπε λοιπόν στον Σόλωνα: «ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ἀεὶ παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἕλλην οὐκ ἔστιν». Και ο ιερέας εξηγεί την αιτία της οιονεί νεότητας των Αθηναίων:

Εσείς οι Αθηναίοι δεν γνωρίζετε την αρχαία παράδοση διότι στη χώρα σας έχουν γίνει πολλές πυρκαγιές, κατακλυσμοί και καταστροφές από άλλα αίτια. Αυτό που λέτε για τον Φαέθοντα, που πήρε το άρμα του πατέρα του Ήλιου και κατόπιν η γη πυρπολήθηκε και αυτός κεραυνοκτυπήθηκε, είναι μύθος, ενώ η πραγμα τικότητα είναι ότι συνέβη κάποια παράλλαξη (εννοεί το φυσικό γεγονός –κατά Πλάτωνα– της παρέκκλισης της κυκλικής κίνησης ενός πλανήτη).Όταν συμβαίνει αυτό, εξηγεί, αυτοί που κατοικούν στα όρη και σε υψόμετρα κατα στρέφονται περισσότερο από εμάς που ζούμε στον Νείλο. Και στις πλημμύρες ακόμη που κατακλύζουν τις χώρες, πάλι εμείς έχουμε περισσότερο νερό στη γη παρά από τον ουρανό. Αυτά έχουν ως αποτέλεσμα σε εσάς να χάνονται οι άνθρωποι οι μορφωμένοι  και να επιζούν οι αγράμματοι που ζουν στα βουνά, έτσι ώστε να μένετε πάντα νέοι, χωρίς μνήμη, να μη γνωρίζετε δηλαδή παρά μόνο έναν κατα κλυσμό, ενώ εμάς είναι όλα διασωσμένα και γραμμένα στους ναούς μας.

 

Και ο ιερέας συνεχίζει λέγοντας ότι η ιστορία των Αιγυπτίων ξεκινάει πριν από 8.000 χρόνια (προ του Σόλωνα, 640-560 π.Χ.), ενώ των Αθηναίων πιο παλιά, ξεκινάει 9.000 χρόνια πριν.Τότε, λοιπόν, πέ ραν των Ηρακλείων Στηλών (Γιβραλτάρ) υπήρχε μια παμμεγίστη νήσος, η Ατλαντίς, μεγαλύτερη από τη Λιβύη (Αφρική) και την Ασία ενωμένες.Οι βασιλείς της είχαν συγκεντρώσει μεγάλη ισχύ και ήθελαν να κυριαρχήσουν σε Ευρώπη, Ασία και Λιβύη. Οι μόνοι που αντιτά χθηκαν στους Ατλαντιδείς βασιλιάδες ήταν οι τότε κάτοικοι των Αθηνών που κατόρθωσαν παρά την ολιγαριθμία τους να τους νικήσουν και να ελευθε ρώσουν όλους τους υποδουλωμένους. Ύστερα όμως από σεισμούς και κατακλυ σμούς καταστράφηκε η Αθήνα ενώ ολόκληρη η Ατλαντίδα καταβυ θίσθηκε και όλη η περιοχή σκεπάσθηκε από λάσπη. Αυτή την παράδοση, διατείνε ται ο ιερέας των Αιγυπτίων, δεν τη γνωρίζουν οι Αθηναίοι διότι δεν υπάρχουν γραπτές πηγές και μόνο στα ιερά βιβλία της Αιγύπτου, που δεν καταστράφηκε ποτέ, σώζονται.

                

απεικονηση της Αρχαίας Ατλαντίδας  σύμφωνα με τον Πλατωνα

Στο κέντρο είναι ο ναός του Ποσειδώνα και τα ανάκτορα
και περιβάλλονται από τρείς ομόκεντρους τάφρους που συνδέονται με
διώρυγες

Ο Κριτίας (ή Ατλαντικός• ηθικός) που είναι συνέχεια του Τίμαιου, επομένως μετέ χουν τα ίδια πρόσωπα και τον οποίο αξίζει να αναφερθεί ότι ο Πλάτωνας τον άφη σε ημιτελή.

Θα λάβει τον λόγο πάλι εδώ ο Κριτίας και θα μιλήσει λέει για έναν πόλεμο που έγινε προ 9.000 χρόνων μεταξύ Αθηνών και Ατλαντίδας. Έχει συγκρατήσει, ισχυρίζεται, στη μνήμη του τα λεγόμενα και τα παραθέτει ακριβώς σχεδόν όπως τα είπαν οι ιερείς της Σάιδας.

Θα προτάξει την περιγραφή και τα όρια της αρχαίας Αττικής, που με κλήρο των θεών είχε περιέλθει στην Αθηνά και στον Ήφαιστο.Κατόπιν αρχίζει την εξιστό ρηση της Ατλαντίδας που με κλήρο πάλι εκείνη είχε περιέλθει στον Ποσειδώνα. Η περιγραφή του Πλάτωνα είναι εκτεταμένη σε πολλές σελίδες και ακόμη και οι πιο φανταστικές σημερινές μας προσλαμβάνουσες ωχριούν μπροστά της. Θα κάνουμε μια περιεκτική περίληψη κρατώντας την ουσία.

Η Ατλαντίδα ήταν μια χώρα πλούσια, με δέκα βασιλείς, ανώτερους των νόμων και τιμωρούς, που εξουσίαζε και τις άλλες νήσους μέχρι την Αίγυπτο και την Τυρρηνία και που διατηρούσε μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Πραγματοποιούσε εξορύξεις μετάλλων και δη ορείχαλκου, που μόνο κατ’ όνομα ξέρουμε τώρα, γρά φει ο φιλόσοφος.Μια ιερά νήσος που παρήγε αξιοθαύμαστα προϊόντα και σε υπεραφθονία τα πάντα, είχε ήμερα και άγρια ζώα και πολλούς ελέφαντες, πλού σια βλάστηση, δέντρα, ξυλεία, άφθονα φυτά, ανθοφόρα και μη, χόρτα, καρπούς ήμερους και ξηρούς και όσπρια.

Θαυμαστά έργα είχαν κατασκευάσει γύρω από την παλαιά μητρόπολη, που βρισκόταν στο κέντρο του νησιού, αλλεπάλληλες κυκλικές ομόκεντρες τάφρους με τεράστιο πλάτος, βάθος και μήκος, διώρυγες, τεχνητά λιμάνια, ναυστάθμους κ.λπ. Υπερμεγέθη έργα πλήρους ωραιότητας. Τα μέσα στην Ακρόπολη ανάκτορα είχαν στο κέντρο τους ιερά της Κλειτούς και του Ποσειδώνα (που από τη συνεύρεσή τους είχαν γεννηθεί οι Ατλαντίδες) με χρυσό μανδρότοιχο όπου εκεί οι βασιλείς τελούσαν θυσίες. Ο ναός του Ποσειδώνα ήταν από άργυρο εκτός από τις άκρες που ήταν χρυσές. Μέσα στον ναό υπήρχαν χρυσά αγάλματα και ο θεός παριστάνετο επί άρματος να οδηγεί έξι πτερωτούς ίππους και το ύψος του άγγιζε την κορυφή. Υπήρχε μία ορειχάλκινη στήλη στο ιερό του Ποσειδώνα όπου ήταν γραμμένοι οι νόμοι από τους πρώτους βασιλείς, και η οποία περιείχε όρκο και μεγάλες κατάρες εναντίον των παραβατών.

Τα τείχη της πόλης και του ιερού είχαν καλυφθεί ολόκληρα με μέταλλα χρυσού, αργύρου, κασσίτερου και ορείχαλκου. Είχαν γυμναστήρια και ιπποδρόμους.

Επίσης υπήρχαν δύο πηγές ψυχρού και θερμού ύδατος με θαυμάσιες ιδιότητες. Ομορφιές, απίστευτη χλιδή, και μεγαλοπρέπεια, φυσικός και υλικός πλούτος, περιγράφονται ενδελεχώς από τον Πλάτωνα ξεπερνώντας κάθε φαντασία.

Επί πολλές γενιές οι κάτοικοι ήταν νομοταγείς και τιμούσαν τον θεό, ήρεμοι και σώφρονες σε όλα. Με διαύγεια νου και οξυδέρκεια, περιφρονούσαν ό,τι άλλο πλην της αρετής και θεωρούσαν βάρος τον άφθονο χρυσό.

Πλάτων

Όταν όμως εξαλείφθηκε το θείο στοιχείο που είχαν μέσα τους, διότι αναμείχθηκε πολλές φορές με πολύ θνητό στοιχείο, και επικράτησε ο ανθρώπινος χαρακτή ρας, τότε άρχισαν να ασχημονούν, κυριευόμενοι από άδικο, πλεονεξία και επιθυ μία να αυξήσουν τη δύναμή τους. Αλλά ο θεός των θεών, ο Ζευς, που τηρεί τους νόμους, θέλησε να τους τιμωρήσει και συγκαλώντας τους άλλους θεούς τους είπε………………………………………………

Στο σημείο αυτό διακόπτεται η διήγηση του Πλάτωνα, καθώς όπως προαναφέρ θηκε το έργο έμεινε ημιτελές αφήνοντάς μας ενεούς μεν, προβληματισμένους δε, γιατί δύσκολα μπορεί να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα,αφού τα κείμενα είναι αινίγματα με γόρδιους άλυτους δεσμούς που επιτρέπουν μόνον εικασίες.

Πλάτωνος Τίμαιος (24d-25d)