«Υπάρχουν σκέψεις για τα νησιά. Δεν έχουμε καταλήξει. Όμως αν παραδείγματος χάρη Μύκονος και Σαντορίνη πάνε στο ίδιο καθεστώς με την Κρήτη, δεν θα πάθουν κάτι. Αυτό που πρέπει να προστατευθεί είναι η άγονη γραμμή». Νάντια Βαλαβάνη, Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών.
Κοσμοπολίτικα νησιά, πλούσιοι κάτοικοι, επιδέξιοι φορό και εισφορό-διαφεύγοντες, κυκλώματα πάμπλουτων μπαταχτσήδων, πανάκριβα ξενοδοχεία, αδίστακτοι επιχειρηματίες και ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Αυτά τα κλισέ, συνοδεύουν τα νησιά που τραβούν το κάρο του ελληνικού τουρισμού. Και εντάξει, μπορεί κάποιοι λίγοι, να εμπίπτουν σε αυτά. Κάποιοι που αντί να σύρουν το κάρο στην ανηφόρα, προτιμούν κάτσουν κάτω από κάποιο σκιερό δέντρο ή μια «δροσοπεζούλα» (η λέξη έχει το νόημα της οκνηρίας σε Σαντορίνη και Κρήτη) και να εκμεταλλευτούν τον κόπο των άλλων.
Αλλά (πάλι κλισέ) δεν είναι όλοι έτσι. Πριν από λίγο καιρό, όταν η Ένωση Πολυτέκνων, αποφάσισε να μοιραστεί τα λιγοστά είδη που δίνει το επίσημο κράτος στα μέλη της μαζί με τους απόρους, έσπευσαν 455 άπορες οικογένειες. Με όλα τα ντροπιαστικά για ένα σύγχρονο κράτος, πιστοποιητικά της αδυναμίας τους να προσπορίσουν τα προς το ζην. Για λίγα κιλά μακαρόνια, φέτα, ή πορτοκάλια. Αυτοί οι «κοσμοπολίτες»!. Που ζουν σε επίγειους παραδείσους, έτοιμοι να ξεζουμίσουν τους ανυποψίαστους επισκέπτες. Όπως και κάποιες εκατοντάδες άλλοι, που όταν παλιότερα ζητούσε ο Δήμος εποχικούς οδοκαθαριστές, δεν έσπευδαν απλά να κάνουν αίτηση, αλλά προσπαθούσαν να «βάλουν και μέσον» για μια τέτοια επίζηλη θέση.
Εν πάση περιπτώσει όμως. Αυξήστε τον ΦΠΑ. Καταργήστε αυτή τη «θετική διάκριση». Εξισώστε μας όλους. Αλλά επίσης, εξισώστε μας σε όλα!. Δώστε μας το μεταφορικό ισοδύναμο για πρόσωπα και προϊόντα. Όσο κοστίζει ένα χιλιόμετρο στη στεριά, να κοστίζει και στη θάλασσα. Ότι ανταποδοτικότητα, έχει η φορολογία στην Αττική, να έχει και στην κοσμοπολίτικη Σαντορίνη, τη λαμπερή Μύκονο και την αναπτυγμένη Πάρο. Δώστε μας τις ευκαιρίες να νοσηλευτούμε, όπως ο κάτοικος του Βύρωνα, της Κηφισιάς, ή του Ρέντη. Τον ίδιο απαιτούμενο χρόνο πρόσβασης σε επαρκείς υπηρεσίες υγείας. Την ίδια δυνατότητα να σώζονται τραυματίες που σφαδάζουν στην άσφαλτο, τις περισσότερες φορές εξαιτίας ενός τραγικού οδικού δικτύου που για να συντηρηθεί πρέπει να βρεθεί «Μπάρμπας στην Κορώνη».
Τι μας έχετε δώσει;. Τίποτα. Ιατρεία στα χωριά κλειστά. Κέντρα Υγείας, που δεν έχουν καν γάζες. Εισιτήρια πανάκριβα. Αγαθά, επίσης πανάκριβα λόγω μεταφορικών. Καύσιμα;. Κόστος καθημερινής διαβίωσης για τον υπάλληλο, τον εργαζόμενο, τον εργάτη;. Ελάτε τώρα!. Φόρους ακινήτων, λόγω των «πανέξυπνων» Αντικειμενικών Αξιών;. Ανθρώπους που η επαγγελματική τους ζωή, περιορίζεται σε 3-4 μήνες και ζουν με την αγωνία κάποιου συμβάντος που θα τους αποστερήσει ακόμα και τα προς το ζην;.
Λοιπόν ναι!. Αυξήστε τον ΦΠΑ στα νησιά. Φτάστε τον όπως είναι αλλού ή παντού. Αλλά αντισταθμίστε το, με τις ίδιες παροχές, ανταποδοτικότητα και κρατική μέριμνα. Την ίδια στελέχωση στις υπηρεσίες, ώστε να μη χρειάζεται ένας κάτοικος της «κοσμοπολίτικης» Σαντορίνης να ξοδεύει μέρες για μια υπηρεσιακή διευθέτηση που στο Λεκανοπέδιο, θα αρκούσαν μερικά λεπτά. Δηλαδή όχι πολλά πράγματα, ή περισσότερα. Απλώς τα ίδια!. Ακόμα και λίγο, λιγότερα. Τότε ναι, αυξήστε τον ΦΠΑ, γιατί όπως τον έχετε τώρα, περισσότερο μας κοστίζει.
Άσε που αυτές οι συνεχείς «ανακινήσεις» του θέματος, θυμίζουν το μαρτύριο της σταγόνας. Και αν η κυρία Βαλαβάνη, δεν έχει κατανοήσει πως η Κρήτη, έχει αυτάρκεια προϊόντων, σοβαρές υπηρεσίες και φτηνότερα (ναι) εισιτήρια τότε αδικεί τον εαυτό της και αυτόν που την επέλεξε για το Υπουργείο. Αλλά δεν είναι μόνο η νέα Υπουργός. Το θέμα, ανακινείται και διαψεύδεται για χρόνια. Ας βρεθεί κάποιος να το κλείσει οριστικά.
πηγη: SANTONEWS
.jpeg)
