Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Εχθρική στάση των Ευρωπαίων απέναντι στον Πειραιά



Ο γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ναυτικού Δικαίου (European Maritime Law Organisation ή EMLO) κάλεσε τα λιμάνια της βορείου Ευρώπης και ειδικά αυτά του Αμβούργου, της Αμβέρσας και του Ρότερνταμ, εμμέσως πλην σαφώς, να στραφούν νομικά εναντίον της αξιοποίησης του Πειραιά εφόσον η Cosco επικρατήσει στον σχετικό διαγωνισμό αξιοποίησής του ΟΛΠ.
Μιλώντας επί ελληνικού εδάφους και στα πλαίσια του ετήσιου εαρινού συνέδριου της EMLO, ο κύριος Guus Braakman, ολλανδός και δικηγόρος στο επάγγελμα, μίλησε ανοιχτά για την απειλή που συνιστά για τα μεγάλα βορειοευρωπαϊκά λιμάνια η μεγέθυνση της παρουσίας της Cosco στον Πειραιά και δεν δίστασε μάλιστα να καλέσει τα λιμάνια αυτά να προβούν σε νομικές προσφυγές κατά της Cosco εάν το deal προχωρήσει.
Στην πιο σαφή μέχρι τώρα δημόσια παραδοχή βόρειο-ευρωπαίου παράγοντα, πως ο Πειραιάς απειλεί συμφέροντα των βορείων εταίρων μας, συνέστησε μάλιστα η προσφυγή να εστιαστεί στην κρατική τραπεζική στήριξη που ισχυρίστηκε πως απολαμβάνει η Cosco από το Πεκίνο.
Προσέξτε: Δεν ισχυρίστηκε πως θα διαμορφώσει μονοπώλιο, όπως πολλοί στην Ελλάδα κατά καιρούς εκτιμούν. Αντιθέτως, επεσήμανε πως η Cosco είναι μέλος μιας συμμαχίας ναυτιλιακών τακτικών δρομολογίων, της CKYHE Alliance (απαρτίζεται από την κινεζική COSCO, την Ιαπωνική K-Line, την ταϊβανέζικη Yang Ming, την νοτιοκορεάτικη Hanjin Shipping Company και την ταϊβανέζικη Evergreen και ελέγχει μερίδιο της τάξης του 25% στα δρομολόγια Ασίας-Β. Ευρώπης κατά δήλωση του γ.γ. της EMLO ) και η εδραίωση της στον Πειραιά μπορεί να φέρει περεταίρω φορτία από το εκ της Ασίας εισερχόμενο στην Ευρώπη εμπόριο.
Φορτία που μέχρι τώρα χρησιμοποιούσαν τα λιμάνια του Αμβούργου, της Αμβέρσας, του Ρότερνταμ και άλλα. Και κατά λογική συνέπεια η Cosco με τους εταίρους της θα πλήξουν τα συμφέροντα των άλλων αυτών λιμανιών.
Η όλη ανάλυση βέβαια δεν επισήλθε στο κατά πόσον το ταχύτερο ταξίδι των ασιατικών εξαγωγών προς την καρδία της Ευρώπης (δια τραίνου από τον Πειραιά) θα ωφελήσει με χαμηλότερες τιμές μεταφορικών τις εισαγωγικές επιχειρήσεις και εν τέλει τους καταναλωτές.
Δικηγόρος στο επάγγελμα όπως προαναφέρθηκε, βρήκε λοιπόν και νομική οπτική (αυτό της κρατικής στήριξης) για να αποτρέψει αυτό το πλήγμα στα βορειοευρωπαϊκά συμφέροντα.
Αυτό που βέβαια δεν ανέφερε είναι το ποια θα ήταν η σύσταση του ολλανδού γενικού γραμματέα της EMLO στα λιμάνια της πατρίδας του και των άλλων γειτόνων του σε περίπτωση που άλλος επενδυτής, όπως λόγου χάριν η ολλανδική APM Terminals (θυγατρικής της δανέζικης Maersk) προκριθεί στο διαγωνισμό για την παραχώρηση του Πειραιά…
Ανεξαρτήτως της νομικής ορθότητας των επιχειρημάτων του κυρίου Guus Braakman – ο όποιος μιλώντας σε ελληνικό ακροατήριο, προειδοποίησε «Φοβού τους Κινέζους και δώρα φέροντες»- καθίσταται σαφές το μέγεθος της αξίας που έχει ο Πειραιάς.
Όπως και το γιατί το Πεκίνο έχει επιμείνει να αναλάβει την αξιοποίηση του μέσω διαγωνισμού σε ευρωπαϊκό πλαίσιο και όχι με διακρατική συμφωνία που θα άφηνε ανοιχτή την Cosco σε ακόμα περισσότερα νομικά ρίσκα.
παροικούντες την Ιερουσαλήμ του λιμανιού οι «αγκωνιές» από τα λιμάνι της Βορείου Ευρώπης δεν είναι άγνωστες. Άλλωστε πράγματι απειλούνται τα συμφέροντα τους. «Όμως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να υιοθετηθούν λογικές προστατευτισμού στηριγμένες σε νομικές στρεβλώσεις» σημειώνουν έλληνες νομικοί, που δεν υποστηρίζουν απαραίτητα την υποψηφιότητα της Cosco, αλλά, προτάσσουν την αξιοποίηση του λιμανιού.
Η παρέμβαση του γενικού γραμματέα της EMLO αποκαλύπτει επίσης την διπολική αντιμετώπιση της Ελλάδας από τους ευρωπαίους: Από τη μια μεριά καλούν την χώρα να προβεί σε ιδιωτικοποιήσεις, συνδέοντα μάλιστα την πρόοδό τους με την χρηματοδότησή της, και από την άλλη δεν επιθυμούν να εισέλθουν ευθέως ανταγωνιστικά των ευρωπαϊκών ομίλων συμφέροντα στην χώρα. Μια προσέγγιση που, ανεξαρτήτως ορθότητας, είναι πασίδηλη όχι μόνο στα ελληνικά λιμάνια αλλά και σε άλλους κλάδους με πρώτο και καλύτερο αυτόν της Ενέργειας.
capital.gr

Έλληνες εφοπλιστές αναζητούν ασφαλή «λιμάνια»


Λονδίνο, Μόντε Κάρλο, Λευκωσία, Αμστερνταμ, Ντουμπάι, Μάλτα, αλλά και Λισσαβώνα και Κωνσταντινούπολη, είναι μερικές από τις πόλεις που ερίζουν για την προσέλκυση μόνιμης εγκατάστασης Ελλήνων εφοπλιστών. Και μάλιστα έχουν αρχίσει να το επιτυγχάνουν. Περί τους 30 Ελληνες επιχειρηματίες της ποντοπόρου φέρονται από πολύ καλά πληροφορημένες πηγές να βρίσκονται σε διαδικασία ή να έχουν ήδη αλλάξει όχι μόνον την έδρα της επιχείρησής τους, αλλά και τον τόπο της κατοικίας τους ως φυσικά πρόσωπα, ενώ πολλοί ετοιμάζονται να τους ακολουθήσουν.
H διαδικασία ξεκίνησε στα μέσα του 2011, εντάθηκε στις αρχές του 2012, αλλά «πάγωσε» έκτοτε με την επιστροφή της πολιτικής σταθερότητας. Ομως τους τελευταίες μήνες έχει επανακάμψει. Αιτία, η πολιτική αβεβαιότητα και οι πιέσεις από το εξωτερικό στην Αθήνα για το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της ποντοπόρου, παρά το γεγονός ότι είναι παρόμοιο διεθνώς. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι η αίσθηση πως η πολιτεία μπορεί υπό το βάρος λαϊκίστικων κραυγών, αλλά και του πολέμου συμφερόντων από το εξωτερικό, να πάψει να είναι φιλική στη ναυτιλία.
«Πρόκειται για το λεγόμενο plan B της ελληνικής ποντοπόρου», σημειώνει μιλώντας στην «Κ» ο Γιώργος Καμπάνης, Global Shipping & Ports Leader της Deloitte. Οπως εξηγεί, «οι περισσότεροι από αυτούς που είναι διατεθειμένοι να φύγουν έχουν κάνει τους σχεδιασμούς τους από το 2012 και έτσι ήταν και είναι πολύ εύκολο να τους ενεργοποιήσουν». Προσθέτει δε πως υπάρχουν μεγάλες ελληνικές ναυτιλιακές που όχι μόνον έχουν αγοράσει γραφεία, αλλά έχουν αδειοδοτηθεί κιόλας από τις αρμόδιες αρχές. Το παράδειγμα γνωστού Ελληνα πλοιοκτήτη ο όποιος έχει πρακτικά εγκατασταθεί στο Λονδίνο σε ιδιόκτητο πολυώροφο κτίριο αναφέρεται συχνότατα τις τελευταίες ημέρες.
Η τάση φυγής, όμως, δεν αφορά μόνον τις εταιρείες, αλλά και τα ίδια τα φυσικά πρόσωπα. Σύμφωνα με πληροφορίες, αρκετοί έχουν μεταφερθεί στο Μόντε Κάρλο, όπως και στο Λονδίνο και μικρότερος αριθμός στο Ντουμπάι, το οποίο μάλιστα προσφέρει μηδενική φορολόγηση. Τουλάχιστον δύο επιχειρηματίες λέγεται πως έχουν μετεγκατασταθεί οψίμως στην Ολλανδία, η οποία πρόσφατα υιοθέτησε, εδικά για τη ναυτιλία, ενιαίο φορολογικό συντελεστή 7% για να είναι ανταγωνιστική του ελβετικού 8%.
Η Κύπρος αποτελεί, επίσης, επιλογή «ειδικά για τους Κύπριους επιχειρηματίες του κλάδου που ζουν στην Ελλάδα». Βεβαίως, προσπάθειες παρεμπόδισης αυτής της τακτικής γίνονται. Ορισμένες, μάλιστα, ανορθόδοξες. Για παράδειγμα, έγκυρες πηγές αναφέρουν περιπτώσεις Ελλήνων επιχειρηματιών που αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν απροσδόκητα μεγάλα γραφειοκρατικά προβλήματα όταν σύμφωνα με τον νόμο ζητούν να μεταφερθούν στη ΔΟΥ Κατοίκων Εξωτερικού.
Οι εξαγγελίες Μίλιμπαντ
Το Λονδίνο, κέντρο της εκτός Ελλάδος ελληνόκτητης ποντοπόρου, αποτελεί ιστορικά τον βασικότερο προορισμό. Αλλά αυτή την περίοδο όλα τα σχέδια για μεταφορά εκεί έχουν «παγώσει» λόγω προεκλογικών εξαγγελιών του Εντουαρντ Μίλιμπαντ, αρχηγού της αντιπολίτευσης, για αλλαγή του πλαισίου αντιμετώπισης των ξένων επιχειρηματιών. Πρόκειται για το λεγόμενο σύστημα των «non doms».
Αν και οι θέσεις του Μίλιμπαντ δεν έχουν στόχο τη ναυτιλία, αλλά ξένους μεγιστάνες, όπως Ρώσους και Αραβες –που καταβάλλουν απλώς ένα εφάπαξ κατά κεφαλήν φόρο ύψους 60.000 έως 90.000 στερλινών ετησίως–, έχουν πάντως δημιουργήσει αρνητικό κλίμα. «Η μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα να φέρει από το Λονδίνο εδώ ομοεθνείς και ξένους εφοπλιστές χάνεται λόγω της συγκυρίας», υπογραμμίζει μεγάλος Ελληνας πλοιοκτήτης.
Πρέπει να σημειωθεί πως στην Ελλάδα ισχύει το διεθνώς εφαρμοζόμενο καθεστώς φορολόγησης της χωρητικότητας των πλοίων (tonnage tax), βάσει του οποίου θεσπίζεται ένας συγκεκριμένος φορολογικός συντελεστής ανά τόνο. Παρόμοια μεταχείριση υπάρχει σε όλα τα κράτη με αναπτυγμένη ποντοπόρο. Σε κάποια, μάλιστα, όπως η Γερμανία, το πλαίσιο θεωρείται φιλικότερο τόσο για την επιχείρηση όσο και για το φυσικό πρόσωπο.
Με δεδομένη την ελληνική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην ποντοπόρο, «πολλά ανταγωνιστικά εθνικά συμφέροντα, όπως γερμανικά, επιχειρούν στην τρέχουσα συγκυρία να αποδυναμώσουν την ελληνική αυτή ισχύ», σημειώνουν εγκυρότατες ναυτιλιακές πηγές. Και γερμανικές πηγές, όμως, παραδέχονται αυτήν την πολεμική.
Η Die Zeit έγραφε προσφάτως πως «συνήθως παραλείπεται σε γερμανικά δημοσιεύματα η αναφορά ότι το ελληνικό πλαίσιο ισχύει σε σχεδόν όλα τα κράτη με ναυτιλία και πως οι Γερμανοί πλοιοκτήτες μείωσαν τη φορολόγησή τους στα τέλη της δεκαετίας του ’90 με αντίστοιχο μοντέλο».
Στελέχη της Deloitte υπογραμμίζουν με νόημα πως τα τελευταία λίγα χρόνια, «αρκετές ευυπόληπτες χώρες έχουν σχεδιάσει φορολογικά κίνητρα για να προσελκύσουν εύπορους ιδιώτες να μεταφέρουν τη φορολογική τους κατοικία εκεί…».